Bazylikata

Stolicą Bazylikaty jest Potenza, a drugą prowincją regionu jest Matera. Region zajmuje 14 miejsce pod względem wielkości (9.992 km2) oraz 18 miejsce pod względem liczby ludności (608 tys.). Kuchnia tego słabo zaludnionego regionu może wydawać się równie surowa, jak jego nie zamieszkałe wyżyny. Jednak z tutejszych potraw często emanuje ciepło słońca, które niekiedy przybiera wręcz ogniste tony, w związku z częstym wykorzystywaniem ostrej papryczki zwanej diavolicchio. Mieszkańcy Bazylikaty - znanej również pod nazwą Lukania (od Lukańczyków, którzy niegdyś żyli na tych terenach) – podzielają upodobania kulinarne innych regionów południa Włoch, a więc zamiłowanie do makaronu, warzyw, górskich serów, jagnięciny, baraniny i wieprzowiny. Ponieważ mięso zawsze było tu spożywane raczej w niewielkich ilościach, wykorzystywano właściwości mięsa wieprzowego - umożliwiające jego dłuższe przechowywanie - i produkowano z niego wyśmienite wędliny, na czele z kiełbasami, znanymi tu pod nazwą luganiga (od Lukanii) oraz salami zwanym też soppressata, do których konserwowania wykorzystywano oliwę lub smalec. Typowe dla regionu Bazylikaty zupy, zwane minestre powstają na bazie warzyw, a także fasoli i makaronu, który może tu przyjmować rozmaite kształty, jak ręcznie zwijane ruloniki zwane minuich, lazanie z fasolą, czy małe pierożki zwane strangulapreuti (duszące księży). Zamiast makaronu (lub ryżu) stosuje się niekiedy grano, czyli gotowane ziarna pszenicy podawane z sosem lub w formie deseru (grano dolce). Region chlubi się swoimi serami, wśród których znajdują się: pecorino, powstający z mleka koziego ser cassidi, oraz caciocavallo, do produkcji którego wykorzystywane jest mleko starej rasy krów Podolica. Na terenie Bazylikaty leży część terenów objętych apelacją Caciocavallo Silano DOP. Z mleka krowiego powstaje także manteca - kremowy ser typu pasta filata z nadzieniem z masła oraz rzadko spotykany burrino farcito, napełniany masłem i salami. Bazylikata - znana także pod nazwą Lukania - to często niedostrzegany region pokryty spalonymi słońcem wzgórzami i niezamieszkałymi górami, w których bywa niekiedy bardzo zimno, jak na tereny południa Włoch. Jednak ta chłodna aura wyżyn stanowi zaletę dla uprawianych tam winorośli, nadając winom niezwykły aromat i smak. W regionie Bazylikaty funkcjonuje tylko jedna apelacja DOC Aglianico del Vulture, ale stanowi ona dla tamtejszych mieszkańców niewątpliwy powód do dumy. To jedno z lepszych czerwonych win południa Włoch stopniowo zdobywa sobie coraz więcej miłośników. Produkcja win w regionie Bazylikaty jest niewielka ilościowo, ale może poszczycić się wyśmienitym czerwonym winem Aglianico del Vulture, które wzięło swoją nazwę od winorośli wprowadzonych na te tereny przez starożytnych Greków oraz od wulkanu, na którego zboczach ten szczep rośnie. Aglianico del Vulture poddane procesowi starzenia wyśmienicie komponuje się z jagnięciną i serami. Na tym obszarze powstają także słodkie i często musujące wina Moscato i Malvasia o niezwykle orzeźwiającym smaku. Na terenie Bazylikaty istnieją trzy apelacje DOC – obszar produkcji klasycznego czerwonego wina Aglianico del Vulture oraz ustanowione niedawno apelacje Terre dell’Alta Val d’Agri oraz Matera. Aglianico - jedno z najwybitniejszych czerwonych win południa Włoch - szybko zdobywa sobie miłośników poza obszarem swojej produkcji. Winorośl Aglianico, z której powstaje również produkowane w Kampanii wino Taurasi, pojawiła się w Bazylikacie za pośrednictwem Greków, być może już w VI lub VII wieku p.n.e. (nazwa szczepu to skrót od słowa Hellenico). Zbocza wygasłego wulkanu Monte Vulture rodzą mocne wina o głębokim kolorze, które w dobrych rocznikach mogą nabierać jakości przez wiele lat, a ich smak podczas tego procesu zyskuje coraz większą głębię i wyrafinowanie. Wino to można spożywać również jako wino młode, a niekiedy powstaje ono również w wersji półsłodkiej lub nawet musującej. Czerwone i różowe wina Terre dell’Alta Val d’Agri są wytwarzane ze szczepów Merlot i Cabernet Sauvignon, natomiast do produkcji wina Matera (w jego sześciu wersjach) wykorzystuje się szereg odmian, między innymi szczepy ciemne: Sangiovese, Primitivo i Cabernet Sauvignon oraz szczepy jasne: Greco Bianco i Malvasia Bianca di Basilicata. PONIŻEJ ZNAJDUJĄ SIĘ LINKI DO WINNIC WYTWARZAJĄCYCH WINA Z TEGO REGIONU